Ota-onasi Аkbarni doim yosh bola deb, koyishadi. U esa, doim “kattalarga mazza, kattalar maktabda oʼqishmaydi, ularga hamma narsa mumkin”, deb fikrlaydi. U “qani edi kattalar bolalarning oʼrnida, bolalar esa kattalarning oʼrnida boʼlib qolishsa”, deb orzu qiladi. Bir kuni Аkbar maktabga ketayotib bir qariyani yukini koʼtarib, yoʼldan oʼtkazib qoʼyadi. Qariya esa, buning evaziga unga sehrli ruchka sovgʼa qiladi. “Bu ruchkada yozilgan tilaklaring amalga oshadi” deydi. Аkbar ruchkani olib, maktabga borgach, “Mening tilaklarim” mavzusidagi inshoda, oʼzini kattalarni oʼrnida boʼlib qolish orzusini oʼsha ruchkada yozadi. Bir zumda vaziyat oʼzgarib, uning tilagi amalga oshadi. Oʼzi otasining oʼrniga kompaniya rahbari boʼlib, ota-onasi esa, shu yoshida maktab oʼquvchilariga aylanib qolishadi. Nafaqat uning ota-onasi, balki butun shahardagi hamma kattalar yosh bolalarning oʼrnida, yosh bolalar esa, kattalarning oʼrnida paydo boʼlib qolishadi. Аmmo, bundan Аkbarning hayoti yanada chigallashadi. Chunki, u yosh bola qiyofasi va fikrlashi bilan kattalarning ishini qilolmasligi, kompaniyani yuritolmasligi aniq edi. U endi oldinda oʼzini nimalar kutayotganidan bexabar edi... U ota-onasini va boshqa kattalarni yana oʼz oʼrniga qaytara oladimi?